Pljevaljske novine web portal
Povezane vijesti
Oznake aktivnih paradržavnih organizacija u svijetu za trolovanje hrišćanstva: Ukrajina, Turska, Crna Gora.
Grabež privatne crkvene imovine i trolovanje hrišćanstva lažnim crkvama i lažnim nacionalnim temama nije nova pojava u svijetu.
Zbog toga se nadam da će ovaj tekst poslužiti Njihovim ekselencijama, diplomatskim predstavnicima u Crnoj Gori, kao odgovarajući alarm i upozorenje na cunami u grabežu zemlje i korupcije koji je pokrenut u Crnoj Gori.
Grabež privatne crkvene zemlje postao je zadnjih godina glavno zanimanje autoritarnih režima.
U 2017. godini Turska je oduzela posjede i manastire Carigradskoj patrijaršiji i Jermenskoj crkvi pod ideloškim izgovorom predaje na upravu tzv. Turskoj pravoslavnoj crkvi (slika u sredini) koja predstavlja dugogodišnji trolski projekat turske države.
Aktuelni grabež crkvene imovine u Turskoj 2017. godine prethodi grabežu crkvene imovine u Crnoj Gori
Dakle, jasno je da je Turskoj stalo do hrišćanstva i pravoslavlja taman koliko i zvaničnoj Podgorici u Crnoj Gori.
Ono što naročito brine je da je u ozbiljnim međunarodnim krugovima Crna Gora uveliko poznata kao destinacija grabeža zemlje (iako se o tome dovoljno ne piše), a najeklatantniji primjer je bio slučaj Buljarice od prije nekoliko godina. Ista vlada je tada pod izgovorom opštih zakona, prakse sudova i organa pokušala da otme privatnu imovinu Crkve i privatnih vlasnika na ovom području, od kojih su mnogi stranci.
Razlog povlačenja Vlade tj. Savjeta za privatizaciju kojim rukovodi Premijer je bio taj što u tom trenutku država nije imala odgovarajući stepen vlasništva na ključnom dijelu teritorije građevinsko-urbanističkog projekta Buljarice, koji je podrazumijevao između ostalog izgradnju preko 40 000 stambenih jedinica. To bi sada moglo da se promjeni u slučaju da se po osnovu Zakona o slobodi vjeroispovjesti država na mjesto privatne imovine Crkve po automatizmu upiše kao vlasnik.
Obzirom da su investitori iz Katara, registrovani na Kajmanskim ostrvima ovako ambiciozno nastupili, logično je očekivati da bi kupci ovih stambenih jedinica dolazili dominantno sa Bliskog istoka, te da bi ovo značilo i stalni demografski priliv od najmanje 120 000 ljudi, uglavnom sa ovog globalnog područja, danas bremenitog fundamentalizmom, sukobima, nasilnim. aktivnostima, ali i novcem koji potiče od raznih koruptivnih djelatnosti, pa često i terorizma.
Dokaz tome je i nezvanično insistiranje više članova porodice Đukanović od prije nekoliko godina da Crkva «proda» dio koji je za njih važan u Buljarici, na šta su dobili odgovor bar od jednog crkvenog velikodostojnika da on ne može prodavati nešto što nije njegovo i što je narod zavještao Crkvi, pa makar to bila i gola zemlja.
Vrlo je moguće da Vlada i dalje trpi pritisak ovih investitora radi realizacije iza leđa javnosti obećanog projekta i da je danas na sceni plan »B» po potpuno istom pitanju i drugim sličnim svojinskim pitanjima u Crnoj Gori. Vrlo moguće da ovakav projekat ne bi bio usamljen na Primorju i širom zemlje.
Premijer Marković u tom pravcu i sugeriše da Vladi nije u prvom planu okupiranje hramova i slično, kroz zakašnjele i degutantne pozive na dijalog. Naravno, sve to ne znači da nasilna okupacija hramova neće biti neposredna tema u nekom sledećem bliskom trenutku, prije ili poslije izbora u zavisnosti od političke potrebe.
Ovakav plan grabeža zemlje aktivno se u realnom vremenu sprovodi u Turskoj, koja je na ideološkoj platformi tzv.Turske pravoslavne crkve, otela posjede Jermenskoj crkvi i Vaseljenskoj patrijaršiji 2017. godine, iako takve inicijative ima decenijama u nazad.
Nakon više izvještaja i dokumenata OEBS a, Savjeta Evrope, Venecijanske komisije, 2017. i 2018. godine, Turska je u 2019. Godini vratila na upravu ovim Crkvama sakralne objekte koje je privremeno pod rukovodstvom države i malicioznog tumačenja principa «vladavine prava» zauzela i predala tzv. Turskoj pravoslavnoj crkvi. Međutim, ogromni urbanizovani crkveni posjedi su ostali zauvjek prigrabljeni i opljačkani.
Pritisci EU i OEBS-a samo su djelimično urodili plodom, problemi isti kao i sa usvojenim zakonom u Crnoj Gori: imovina, status sveštenstva, poštovanje autonomije
Režimu u Podgorici je stalo do tzv. Crnogorske pravoslavne crkve, taman koliko i Turskoj do tzv. Turske pravoslavne crkve, a vjerovatno i nešto manje. Ovi projekti trolovanja Crkve se razlikuju samo u tome što je Turski projekat nešto stariji od Crnogorskog, pošto se međusobno ugledaju kao mlađi na starijeg brata .
Međutim, grabež zemlje kao institut modernog evropskog prava je veoma komplikovan za dokazivanje, jer podrazumjeva dokazivanje nepravičnih važećih, pozitivnih pravnih akata i procedura države, najčešće u oblasti planiranja prostora, državne imovine, koncesija, ali kao što vidimo i drugih, pa i vjerskih zakona i procedura.
Dodatno je izazovan slučaj kada je grabež zemlje dopunjen zloupotrebom ideoloških elemenata, izazivanja nasilja i tenzija, gdje je mnogo zahtjevnije ispitati opravdanost određene pravne logike, procedura i malicioznih materijalnih rješenja.
Eu neprestano vodi borbu protiv grabeža zemlje, složenog za dokazivanje
Crnogorski režim očigledno računa na istu zapadnu podršku koju je prije nekoliko godina dobila Ukrajina za izazivanje tenzija i sukoba sa Rusijom, pa zbog toga radikalizuje prilike u zemlji i otvoreno ulazi u fašističku nacionalnu ideologiju koja nikada nije imala značajnu podršku u Crnoj Gori, ali ima svoj opasan incidentni potencijal.
Međutim, sukob u Ukrajini je završen uglavnom na štetu same Ukrajine, Porošenko je neslavno završio epizodnu vladalačku karijeru sa šačicom radikalnih nacionalista i fašista, a zajednički interesi EU i Rusije su u velikoj mjeri preživjeli ukrajinsku tragediju kroz povratak ruskih parlamentaraca u evropske institucije, privođenja kraju velikih zajedničkih energetskih projekata i slično.
Međutim, režim u Podgorici se krupno preračunao, obzirom da sukobi u Crnoj Gori nisu u interesu ni jednoj od ovih strana. Zbog toga, očigledno diktatorskom režimu u Crnoj Gori nije bitan ni ugled, ni elementarni interes njegovog glavnog dnevnog međunarodnog uporišta NATO pakta, na čemu usiljeno insistira, mnogo više za sada nego NATO pakt na tom istom režimu, pošto NATO pakt u propagandi širenja naročito drži do teze izvjesne proizvodnje sigurnosti, predvidivosti i stabilnosti.
Istom ovom režimu jednako nije bitan ni ugled Evropske unije koju u nedostatku podrške sopstvenog naroda, vješto konfrontira sa uticajem SAD-a kada mu je to potrebno radi održavanja vlasti.
Slična je situacija i sa savezništvima koju je isti režim izgradio u Rusiji, a koju je vještački ohladio i zamrzao zbog dobijanja jače podrške na Zapadu kroz ulazak u NATO pakt, a sve radi očuvanja lične imovine režimskih krugova stečene korupcijom.
Potpuno je čudno da recimo britanska ambasadorka u Crnoj Gori nema odgovarajući senzibilitet za pitanje privatne svojine koja jednim opskurnim, usputnim aktom u jednom vjerskom zakonu postaje državno vlasništvo.
Kada je Evropski parlament 20. 02. 2009. godine donio rezoluciju Zelenih po izvještaju gospođe Margaret Auken na štetu članice EU zbog grabeža zemlje u pokrajinama Andaluzije i Valensije, upravo su britanski evropski parlamentarci bili zagovornici ovakve rezolucije, jer su u grabežu zemlje u Španiji stradali i mnogi njihovi građani.
Dakle, grabež zemlje nikada nije kontrolisan proces, koji selektivno udara na pojedince, već uvijek potresa temelje privatne svojine i modernog, demokratskog ekonomskog uređenja.
U 2009. godini prvi put je donijeta rezolucija protiv jedne članice EU zbog grabeža zemlje, aktivizmom britanskih parlamentaraca i grupe “Zelenih” u EP
Toplo preporučujem Njihovim ekselencijama, stranim predstavnicima u Crnoj Gori, da još jednom razmotre svoje stavove, senzibilitet i način izvještavanja svojih vlada i međunarodnih organizacija u najboljem interesu onih vlada i organizacija pod čijim agremanima rade.
Ovo posebno ističem jer su mnoge zapadne zemlje i međunarodne organizacije na dobrom putu da budu grubo izblamirane odigravanjem sporedne uloge u Crnoj Gori i budu zloupotrebljene od strane crnogorskog režima, koji je u odlučnoj mjeri izgubio povjerenje u Crnoj Gori i postao prijetnja bezbjednosti ove zemlje. Ne treba zaboraviti da je Crna Gora zemlja koja geografski, politički i bezbjedonosno počiva na ulaznim vratima, ne samo Istoka, već prije svega Zapada, naročito u političkom i bezbjednosnom smislu.
Bez obira na puno razlika u stavovima i mišljenjima, smatram da su stavovi Zapada i Istoka međunarodne zajednice po pitanju trolovanja hrišćanstva, grabeža privatne crkvene zemlje i objekata i brojnih drugih vrijednosti i principa u Crnoj Gori, potpuno podudarni sa interesima crnogorskog naroda koji je na već više od jednog mjeseca na svojim ulicama.
Činjenica je dakle da se značajni zajednički interesi, kao i interes mira u Crnoj Gori u bitnom podupiru i podržavaju. Niko ne želi ovakvu državu i ovakav režim u svom dvorištu: niti Rim, niti Beograd, niti Zagreb, niti EU, niti druge međunarodne adrese.
Sa druge strane, turski, a time i balkanski islam ima svoju imperijalnu, osmansku sadržinu, kulturološki sukobljenu sa blisko-istočnim islamom koji u dubini počiva na plemenskoj arhitekturi, koja je vrlo nepredvidiva, ekscentrična i znatno podložna svakoj vrsti zloupotrebe, o čemu svjedoče stalne ratne i terorističke turbulencije ovog regiona, a čiju značajnu migraciju u Crnoj Gori planira režim pod maskom investicija. Dakle ovo nisu investicije u turizam, već u političke i bezbjedonosne migracije na štetu Crne Gore i šireg regiona, a u korist korumpiranog režima u Podgorici.
Konačno, podsjetio bih na stav Stejt departmenta, kao i svih drugih relevantnih međunarodnih adresa, da je suvereno pravo države da donosi zakone, pa isto tako i da ih mijenja, povlači i osuđuje, kao i da suvereno mijenja vlast koja odluta od nacionalnih interesa, interesa bezbjednosti i demokratije koju nosi njen narod, spreman da izdrži sve pritiske i da do kraja ostane u odbrani svojih i međunarodnih vrijednosti.
Zbog toga kao pojedinac, kolega i prijatelj, molim diplomatske predstavnike u Crnoj Gori, intelektualce, kolege, aktiviste, političare, biznismene, crkvene velikodostojnike i duhovna lica svih provenijencija, moraliste, borce za ljudska prava na Zapadu ali i Istoku, inostrane vlasnike zemlje i nepokretnosti u Crnoj Gori, da ukažu svojim vladama na grabež zemlje, na trolovanje hrišćanstva i drugih temeljnih duhovnih tradicija, da ukažu na ove teške činjenice svojim diplomatskim predstavništvimaa kod nas, jer to ugrožava ne samo nacionalnu bezbjednost u Crnoj Gori, već i sam politički ugled ovih uticajnih međunarodnih organizacija i država, posebno u geografskoj i političkoj i bezbjedonosnoj konstelaciji u kojoj Crna Gora predstavlja ulazna vrata u Zapadni svijet i graničnog susjeda Evropske unije.
