Pljevaljske novine web portal
Povezane vijesti
Ovih dana je izazvalo političku buru u čaši vode imenovanje Predraga Drecuna za člana ili predsjednika Investiciono razvojnog fonda( IRF). Mnogi iz parlamentarne većine su izrazili nezadovoljstvo, jer je gospodin Drecun zapamćen kao Izvršni direktor Prve banke Aca Đukanovića. S tim u vezi prisjetio sam se jednog našeg iznenadnog susreta. Bilo je to dvije hiljade, sad ne znam kojeg ljeta, ali Milo je već bio dobrano zaokružio svoju privatnu državu Crnu Goru. A to je značilo nezavisnost nakon pokradenog referenduma, državni simboli uvojeni u Skupštini bez opozicije, crnogorski kao službeni jezik, iako nikada nije bio većinski u Crnoj Gori.
Toga dana sam izašao iz Skupštine CG, presjekao Njegoševu ulicu i uputio se prema trgu Slobode ili Nezavisnosti. Odjedanput otvaraju se vrata iz kafića na uglu i neko me zove po imenu „Novice!“. Pogledam i vidim Predraga Drecuna. Kaže izašao je da me pozdravi, jer se nismo sreli nakon raskola u Narodnoj stranci u proleće 1996.godine. Vjerovatno su na kafiću bila specijalna stakla kroz koja se iznutra vidi ko prolazi ulicom, a prolaznici ne mogu da vide goste u kafiću.
Moram da priznam da je naša saradnja u Narodnoj stranci bila više nego korektna, on je znao i da me i imitira u govoru, što je činio na vrlo sipmatičan način. Čak je i naš razlaz na poslednjoj sjednici GO bio bez ružnih riječi, za razliku od Novaka Kilibade, koji je, kad je ostao u manjini, tvrdio da su me pravili pljevaljski Turci, iako sam dugo važio za njegovog političkog miljenika. Ovo je još jedan dokaz o iskrenosti građanske orjentacije tzv.građanskih stranaka.
Nego da se vratim susretu sa Drecunom. „ Novice, zar još nisi shvatio da je srpstvo u Crnoj Gori definitivno propalo, a ti nastavljaš da biješ izgubljene bitke“, kaže mi moj nekadašnji prijatelj. Pomalo zbunjen i zatečen neočekivanim susretom i savjetom odgovorio sam starom mudrošću srbijanskih seljaka „mož`da bidne, al ne mora da znači“. Razmjenili smo još nekoliko kurtoaznih rečenica, nakon čega se on vratio u kafić, a ja nastavio prema trgu.
Odgovarajući na kritike povodom svog imenovanja, prije svega predsjedniku Crne Gore Jakovu Milatoviću, tvrdio je da je bezrezervno podržao Evropu sad i Milatovićevu kampanju za predsjednika Crne Gore.
Nema razloga da mu ne vjerujem, ali bilo bi zanimljivo da nam gospodin Drecun, apropo onog uvjerenja da je „srpstvo definitivno propalo u Crnoj Gori“ saopšti da li je bio učesnik litija za odbranu svetinja. Ako jeste, onda je to dokaz da je žiška srpstva i dalje tinjala u njemu, a ukoliko nije, onda je podrška Evropi sad čisto lukrativne prirode. Postoje ljudi koji imaju talenat da nepogrešivo osjete odakle vjetar duva i na vrijeme se uključe u matični tok vremena.
Saopštenje za javnost , dr Novica Stanić
