Pljevaljske novine web portal
Povezane vijesti
Ćuković laureat za prozu, za poeziju Đurić i Lalović
U kategoriji za prozno stvaralaštvo, prema propozicijama konkursa nikšićke Književne zadruge “Mirko Banjević”, nagrađena je knjiga Aleksandra Ćukovića „Kad skidaju krila“ (Unireks, Podgorica, 2018), a u kategoriji pjesničkih rukopisa nagrađene su zbirka izabranih pjesama Novice Đurića, „Kameni jahači“ (Unireks, Podgorica, 2018.) i zbirka Milovana Lalovića, „Vasionik“( Društvo za afirmaciju kulture – Presing, Mladenovac, 2018.) S ciljem podsticanja stvaralaštva, Žiri je na predlog KZ „Mirko Banjević“ ustanovio posebnu nagradu za prvu objavljenu knjigu, pa nagrađuje pjesnički rukopis autorke Danijele Nele Jovanović „Ivicom ponora“ (UKCG, Podgorica, 2019).
Žiri u sastavu: prof. dr Živko Đurković – predsjednik, mr Radoje Femić – član i književnik Radislav Gardašević – član, jednoglasno je donio odluku o nagradama na sjednici održanoj u Nikšiću 16. decembra 2019. godine.
U užem izboru nalazile su se još dvije poetske zbirke: izabrana i nova poezija Obrada Nenezića, „Centar mog svijeta“, Nova knjiga, Podgorica, 2018. i pjesnička zbirka Miroslava Jovanovića Timotijeva, „Devet jezika ćutnje“, JU Ratkovićeve večeri poezije, Bijelo Polje, 2018.
U obrazloženju žirija navodi se da zbirkom kratkih priča „Kad skidaju krila“ Aleksandar Ćuković je unio značajnu svježinu u proznu književnu produkciju u Crnoj Gori. Nadovezujući se na tradicijski tok kratke priče u svjetskoj književnosti, naročito na A. P. Čehova, Danila Harmsa i Lidiju Dejvis, Ćuković uspijeva da izgradi prepoznatljivu poetiku koja svoju efektivnost duguje simbolizovanoj sadržajnoj redukciji. Na iskustvu fragmentarnosti Ćuković skicira (anti)junaka naše savremenosti, koji je u ime preživljavanja odbacio uzvišene narative ranijih epoha, vrteći se u krugu egzistencijalnog straha i metafizičke napuštenosti. Sugestivno pripovijedanje oplemenjuje se brojnim pasažima lirske intonacije, kao i sceničnim prizorima koji uslovljavaju intenzivnu recepciju ovog književnog djela.
Poetskom zbirkom „Kameni jahači“ Novica Đurić je izvršio svojevrsnu rekapitulaciju i evaluaciju sopstvene pjesničke evolucije. Kroz gotovo četiri desetljeća žive literarne aktivnosti, Đurić je kondenzovao uporišne tačke sopstvene poetike u novo, reafirmisano obličje. Krovna metafora, nagoviještena naslovnom sintagmom – Kameni jahači, svoje otjelotvorenje nalazi u tematsko-motivskim krugovima različite usmjerenosti. Slika svijeta počiva na predapokaliptičnom osjećanju koje uslovljava povišen emocionalni angažman lirskog subjekta. Prisustvo u trošnom životu pjesnik artikuliše motivom kamena, kao elementarnim simbolom trajnosti u vremenu. Đurićeva poezija, uz unutrašnju simboličku disperziju, počiva na logocentričnoj viziji bića, koja računa na lojalnost osnovnim kulturnim i duhovnim koordinatama, na koje se poetska imaginacija vrlo spretno kalemi.
U knjizi poezije „Vasionik“ Milovana Lalovića predočena je svojevrsna kosmogonija, koja kosmološki hronotop fundira specifičnom pjesničkom perspektivom oneobičenog naziva – Vasionik. Organizovana po principu ciklizcije tri poetksa ciklusa, ova pjesnička zbirka podrazumijeva inicijaciju lirskog glasa u sazvježđe duboke ljubavi i još dublje patnje, kojom se ostvaruje katarzično osjećanje. Specifičnost Lalovićeve poezije je u neobičnom ukrštanju poetske meditacije i intertekstualnosti, izrasle iz temeljenog poznavanja antičke mitopoetske građe. Stvaralačko nadahnuće bez oscilacija, koje je ispoljeno ovom pjesničkom zbirkom sugeriše nezamjenljivost lirske vizije koja se u najširem smislu može tretirati kao smrt nesmisla. Otuda je poetski glas kredibilan hroničar nevidljivih kosmičkih gibanja, koja ostaju registrovana zahvaljujući pjesnikovoj sklonosti da izoluje i sačuva tačke polisemičnog karaktera.
Prvi objavljeni pjesnički rukopis Danijele Nele Jovanović pod nazivom „Ivicom ponora“ najavljuje kredibilan lirski glas. U ovoj pjesničkoj knjizi su vispreno izbjegnute zamke početničkog stvaralaštva; dominantno je riječ o refleksivnoj poeziji koja dotiče iskustvo traganja za unutrašnjim poetsko-duhovnim identitetom. Uz posebnost koja se odnosi na poetička obilježja ženskog pisma, pjesničku zbirku „Ivicom ponora“ odlikuje raznovrsna tematsko-motivska koncepcija, snažno ispoljena osjećajnost i vjerovanje u djelotvornost pjesničkog jezika.
