Međunarodni praznik rada, 1. maja, obilježava se danas širom svijeta, u znak sjećanja na oko 40.000 radnika iz Čikaga koji su, tražeći bolje uslove života, stupili u štrajk 1886. godine.
U Sjedinjenim Američkim Državama (SAD) tada je organizovano oko 5.000 štrajkova nezadovoljnih radnika koji zahtevaju obezbeđenje dnevnog radnog vremena od osam sati, odmora i kulturnog uzdizanja.
U Čikagu su 3. i 4. maja izbili sukobi između radnika i policije, bio je poginulih, a vođa štrajka osuđene su na smrt.
Predstavnici radnika cijelog svijeta tri godine kasnije, u Parizu na Drugom kongresu Internacionale, odlučili su da svake godine slave Prvi maj kao međunarodni praznik radničke borbe i solidarnosti.
Od tada radnici svakog 1. maja organizuju priredbe, zborove i demonstracije, izlaze na ulici tražeći bolje uslove života i rada.
Zašto Amerikanci ne slave 1. maj?
Ironično, ali zemlja u kojoj je 1. maj simbolično „rođen” danas ne slavi ovaj praznik. Nakon Oktobarske revolucije 1. postao je državni praznik SSSR, potom i svih komunističkih država.
Zbog ovih konotacija, neprimerenih za kapitalističku državu, za vreme talasa „straha od crvene aždaje”, radnički pokreti SAD odrekli su se 1. maja. Kao Praznik rada u ovoj državi danas se praznuje prvi ponedeljak u septembru.
U skladu sa Zakonom o državnim praznicima, 1. maj se kao praznik u Crnoj Gori neradno obilježava dva dana.
Izvor-CdM