Pljevaljske novine web portal
Povezane vijesti
Dok traju političke kalkulacije o budućem premijeru, a kandidati iskaču ko pečurke posle kiše, svima su puna usta prioriteta u stilu evropskih integracija, ekonomije i pomirenja u Crnoj Gori. Vrijeme čuda, ne fali akcije i izjava, ali ni zaprepašćenosti kako se kao stabilan faktor i pomiritelj pokušavaju nametnuti oni koji su do juče mutili pamet naroda, prijetili traktorijadom, hapšenjem sveštenstva, uslovima na “koje se moramo navići”, i određivali ko ima pravo da se osjeća građaninom a ko je remetilački faktor. Gospodo, nemaju svi kolektivnu amneziju.
U tom opštem sunovratu i mržnji, Pljevlja su bila poligon za izazivanje nemira kroz navodno loš suživot i ugroženost Bošnjaka i Muslimana od strane Srba. Samo još što medalje nisu tražile partije koje su se izdavale za spasioce mira u Pljevljima u septembru 2020. godine kada su utrkivali da osude navodnu nacionalističku harangu u Pljevljima. Smjenjivao se incident za icidentom a u centru grada stajao je parkiran Aldžazirin kombi za direktan TV prenos. U gradu sve mirno, a u medjima – rat samo što nije počeo u Pljevljima.
Situacija je dovedena do usijanja kamenovanjem Islamske zajednice, ispisivanjem grafita u kojim se prijeti Srebrenicom, Ratkom Mladićem, a šta je epilog svega? Nadležni i pored čvrstih obećanja nisu rasvijetlili ko je kamenovao Islamsku zajednicu, a stidljivo, tek po koji medij objavio je da se dvojici Pljevljaka sudi za ispisivanje grafita mržnje. Niko ne reče, a posebno spasilačke stranke sa početka priče, ono što znaju cijela Pljevlja – da se radi o DPS aktivistima. “Dritanovu ruku pravde” Pljevljaci nisu osjetiili jer su pomenuta lica prvostepenom presudom oslobođena optužbi a da kao svjedok nije ni pozvana osoba koja je prijavila policiji mogućeg izvršioca ovog djela, zbog čega je njegova porodica trpjela prijetnje i neprijatnosti. Uprkos obećanju načelnika CB Pljevlja Harisa Đurđevića da će uraditi sve da otkrije ko su lica koja su na kućnom pragu pretukla Božidara Čabarkapu, do danas javno nisu saopštili imena, iako ih cijeli grad zna.
Javna je tajna da policija nije htjela da prihvati snimke sa kamera koje nisu kod njih bile registrovane a na kojima se vide lica napadača, a od kojih se jedno vidi i na snimku nakon kamenovanja prostorija Islamske zajendice. Ostaje pitanje čeka li nas sličan scenario pred lokalne izbore, jer poznato je da “netrpeljivost” raste oko političkih dešavanja, što jasno pokazuje da se serviraju iz jedne kuhinje.
Na kraju ono što Pljevljake najviše boli a na šta aktuelni premijer Dritan Abazović nije donio odgovor ni prilikom poslednje posjete Pljevljima jeste zašto nije skinuta ljaga sa većinskog naroda u Pljevljima koji se i dalje u jednom broju medija označava kao protagonista međunacionalne mržnje i remećenja javnog reda. Imao je Abazović šansu dvije godine i kao koordinator sektora bezbjednosti da otkrije da li je i kolika
odgovornost pljevaljske policije u svim događajima, s obzirom da ih je i sam optužio rekavši “dijelom za sve što se dešavalo u Pljevljima kriva je crnogorska policija koja ne reaguje”.
Podsjećamo, nacionalistički izgredi u septembru 2020. godine počeli su lažnim prijavljivanjem i to od strane predsjednika omladine SD Sanjina Raščića, koji je izjavio da je napadnut na nacionalnoj i političkoj osnovi, a ubrzo se ispostavilo da je bila riječ o ličnom sukobu i da su ga napali sugrađani islamske vjeroispovijesti. Raščić nije odgovarao zbog lažnog prijavljivanja, odnosno izazivanja panike jer sudija “nije imao dovoljno dokaza da su njegove izjave izazvale tenzije”. Nije snosila odgovornost ni njegova partijska centrala koja je besomučno dizala tenzije i za oslobađajuću presudu izjavila “od žrtve ne možete praviti krivca” još jednom plasirajući neistine i optužila Osnovno državno tužilaštvo da se bez ikakvog osnova “stavilo u funkciju crtanja mete nedužnom čovjeku i nanošenja političke štete SDCG”. Ugroženost Bošnjaka pojavila se i pri planiranoj smjeni DPS predsjednika opštine, Igora Golubovića, u obliku grafita sa imenom Ratka Mladića na prostorijama Čistoće i na Dolovima, koji su po obavljenom poslu zaboravili da prekreče dva mjeseca.
Biviši načelnik pljevaljskog Centra bezbjednosti, od 1995.do 1998. godine, Milovan Čogurić, nakon incidenata u Pljevljima, javno je saopštio da se postupci i metode zastrašivanja dosadašnje vlasti u Crnoj Gori nisu mijenjale od 90-tih godina, optuživši indirektno tadašnjeg prvog čovjeka policije Veselina Veljovića.
Apeli za očuvanje mira i tolerancije u Pljevljima stizali su iz ambasada, Bošnjačkog nacionalnog vijeća, poslanika a nakon dvije godine imamo posjetu Abazovića Pljevljima i ni riječi o nalagodavcima i izvršiocima gnusnih dijela. Da li ćemo izjavu o tome dobiti pred moguće nove tenzije oko lokalnih izbora, jer tada na volšeban način “prorade nacionalistički naboji”?
Saopštenje za javnost OOUCG, 1.9.2020.g
