Pljevaljske novine web portal
Povezane vijesti
Kada čovjeka kroz život vodi ljubav onda lice te osobe krase osmijeh i razumijevanje, spremnost da se trudi u svemu što radi. Njegovana i atraktivna crvenokosa direktorica JU Muzičke škole za osnovno obrazovanje Pljevlja, Novopazarka Azemina Softić Čuturić, nakon skoro godinu dana na mjestu prve žene u ovoj ustanovi može se pohvaliti rezultatima rada. Azeminino iskustvo, rad, kao i pozitivan stav prema ljudima i životu, prepoznale su kolege koje su je prošle godine predložile za funkciju. U aprilu ove godine dobila je i čevorogodinji mandat direktorice i kaže da je njen cilj da pljevaljska Muzička škola, nakon 73 godine postojanja, bude ponovo prestižna i poželjna kreativna škola, sinonim za modernu školu, koja pruža kvalitetno obrazovanje, koja se voli i okuplja talentovanu djecu i razvija umjetnički duh.
„Želimo da muzički opismenimo i profesionalno usmjerimoi veliki broj djece sa stalnom tendencijom širenja i unapređenja muzičke scene u Pljevljima“, kaže Azemina, dodajući da je cilj da se stvore uslovi za otvaranje odsjeka za gudačke i duvačke instrumente. Smatra da s obzirom na nastavnički kadar i dosadašnje rezultate takmičenja, škola može da nadmaši dosadašnje razultate.
Škola trenutno ima 163 učenika na odsjecima za harmoniku, klavir i gitaru a u prvom upisnom roku upisan je 41 polaznik u prvi razred. Azemina je 11 godina radi u Pljevljima a prethodno je deceniju radila u novopazarskoj školi za osnovno muzičko obrazovanje „Stevan Mokranjac“ koja ima 450 učenika ali i dodatne odsjeke za flautu, klarinet i violončelo. Od 2019. godine Muzička škola u Pljevljima radi u boljim uslovima, u prostoru nekadašnjeg Akademskog centra i ima 10 nastavnika, od kojih su Gavro Terzić i Nemanja Potparić bili učenici Muzičke a sada su profesori.
Po ocu Šemsu Softiću, profesoru francuskog jezika, Azemina je Pljevljanka. Nakon Srednje muzičke u Prizrenu, prvu godinu Muzičke akademije završila je na Cetinju, kao prva generacija učenika, među koji su bili Sergej Ćetković i Andrija Milošević, zatim prelazi u Sarajevo gdje diplomira na Muzičkoj akademiji i počenje da radi kao profesor klavira i solfeđa u rodnom gradu. Nikada nije imala tremu pred učenicima jer je kaže od oca dobila dosta korisnih savjeta a od starije koleginice Vesne Marković učila je i kaže da je jako srećna što je imala sa kim da se posavjetuje.
„Pljevlja su lijep grad sa dosta topline, iako ima maglovitih dana, i kod mene su pobjedili korijeni“, kaže Azemina, ističući da u manjim gradovima postoji ambijnet bliskosti među ljudima. Supruga Enesa Čuturića upoznala je 2010. godine zbog čega je odlučila da ostavi Novi Pazar i dođe da živi u Pljevljima. Sreća je postala veća 2012. godine rođenjem kćerke Ajše, koja danas svira gitaru, već tri godine trenira odbojku i , folklor, ali i 2015. Godine kada jesu dobili sina Emira, koji takođe pohađa Muzičku i trenira fudbal. Kaže da je sreća da su kupili stan u Gagovića imanju i da pogled ne bi mijenjala ni za što „vidiš multikulturni grad, duh slobodnog naroda, ni jednosg momemnta nisam se osjetila ugroženo, da me neko ne prihvata ili da sam neprimjećena“.
„Pljevlja su grad sa bogatom kulturnom i muzičkom tradicijom, velikim broj kultruno umjetničkih društava i zato imamo jako talentovanu djecu. Ni jedno dijete nije netalentovano, kod nekoga se ne ispolji odmah talenat. Moja učenica Anastasija Vojinović voljela je da pjeva i forsirala sam tu njenu stranu i ona godinama nastupa jako uspješno. Talenat može da bude sakriven jer je dijete uplašeno ili stidno“, priča Azemina.
Kao četrnaestogodišnjakinja u Prizrenu se prvi put susrela sa više kultura. Tamo je živjela u domu za učenika a imala je maminu rodbinu jer je djeda bio Prizrenac. Kaže da je bilo teško odvojiti se od kuće ali je bila sa sestrom, upoznali su novo društvo, nastava je bila na srpskom i albanskom jeziku a i dan danas od svog bivšeg profesora Dragana Đedović može da zatraži pomoć.
„Za svako dijete je ključno vaspitanje a mi smo imali puno povjerenja i podrške. Roditelji su nas naučili da poštujemo čovjeka, da volimo kako svoje tako i tuđe, da kroz život idemo hrabro, što mi je omogućilo da upoznajem ljude u različitim kulturama, sredinam i gradovima“, kaže Azemina, dodajući da danas svaki slobodan trenutak provode u selu Potpeću gdje u velikoj porodičnoj kući, od 2014. godine, nakon odlaska u penziju, žive njeni roditelji i rodbina Softić.
S ponosom ističe imana nagrađivanih učenika na takmičenjima: Jana Lončar, Asja Dragaš i Ana Sokić, dodajući da su nakon kovid mjera uspješno krenuli, trudili se da se što više vide i nastupaju.
„Ništa mi nema lepše nego kada vidim da nasmejana deca laze u školu. Veliko je zadovoljstvo kada je kolektiv zadovoljan i onda je lakše voditi kolektiv. Sve radimo u dogovoru“ , zaključuje Azemina, dodajući da najviše duguje svojim roditeljima, da voli aktivan život, porodicu, kolege, prijatelje, djecu i da je najbitnje zdravlje a sve će se ostalo stići.
V.M.
Tekst objavljen u Pljevaljskim novinama
